Keli Çiçekleri Şiiri - Fikriye Koyuncu

Cemre doğaya dokunmuş
Köyüme bahar gelmişti
Halavzalanmıştı arpa tarlaları yazı yaban
Atın yelesini kesen mevsim yağmuru
Toprak kokusu katmıştı keli çiçeklerine
Ebem kuşağının gerini göğüne alını moruna bulamış
Güneş ısıtıyordu bulutları ağlamaklı ağlamaklı
Uzakta maden dağı görünüyordu kıpkırmızı
Orman köye kadar inmişti
Eğik büğük yol çiziyordu yeşilce
Dereler çalkalanıp bağları, bahçeleri suluyordu
Mantar kazıp, karadut indirdiğim yörepde yeşillenmişti
Demirkazıkta görünüyordu başı dumanlı karlı Ulaşılmaz bir zirveydi ovadan bakınca
Haziran ona mor kadifeler giydirirdi çokça da yeşenği
Yörük çadırları konardı düzlüğüne döleğine
Kök salarcasına sahiplenirlerdi
Ceplerim boncuksu çakıl taşlarıyla doluydu
Ruhum Torosların yücesinde rüzgarlarla eskinli bağımsız
Islanmıştı melikli saçlarım basma mor çiçekli elbisem
Üşümedim o yana bu yana koşarken yorulmadım
Ne kadar keli çiçekleri varsa topladım
Azatlı heybeme...
Kırmızı gelincikler ak sarmaşıklar ebruli kardeleneler
Turuncu mavi çılgın pembe düğmecikler
Asi kokan yavşan sarı çiçekli hardal
Madımak ilibada ebe gömeci yarpuzda yarışta yemlikler
Gannişle bağladım her birini yemeden kokladım
Daha kelime ne kadar varsa sayamadım
O gün doğum günümdü 1 Nisan günlerden perşembe
Yedi yaşıma basmıştım büyümüştüm
Masumiyetin boy verdiği çocukluğumun
İçinde saklıydı KELİ ÇİÇEKLERİ...

17 mayıs 2007
Şevval Koyuncu' nun
Doğum günü anısına yazılmıştır.