Kelebeklerin selâsı Şiiri - Kelebeğin Düşü

Yüreğim dipsiz kuyum...
Sonu olmayan karanlığım...
Hep böyle mi olacak sevmelerin sonu ...
Hep mi , kanayan yaraya dönecek sevgim ...
Çok sevdim , çok yenildim...

Gözlerim sağanak bulutlar altında...
Neden yine akıyor kipriklerimden bu tuzlu su ...
Bir mektubunda sonu neden mutlu bitmez ki...?
Şaşırtmadı beni yerle bir eden , bu kavruk his neden ?

Dinmiyor içimin ağrısı..
Soğuk musallada yatan , kefene sarılı umuttur şimdi ...
Duyuyormusunuz
Selâsi yükseliyor minarelerden kelebeklerin ...
Yolcu ediyorum onları apansız ...
Kalbi nemli , buruk bir vedayla ...

Halbuki aşkın en bariz işaretidir uçuşan kelebekler ...
Zaten bir günlükte ömürleri varmış...
Ömürlerinin miadini dolduramadan kaldırılıyor cenazeleri yüreğimden

Ne zehir bir his ...
Kalbin zekatı hüzün ise
Sevmeninki de ağır bir kalp ağrısı...
Sönmeyen ateş...
Uçuşan küller...
İnce bir sızı...
Derin bir kağıt kesiği şimdi sevmek ...