Kelebekler Gibi Şiiri - Kenan Guney

Annesinin tokadiyla bir köşeye çömelmiş küçük bir çocuk hali halim.
Kimsem yok omzuna dayacagim başımı
Saatlerce hıçkıra hıçkıra ağlayacağım,
Şefkatli eliyle saçlarımın oksanmasinda bir kedi gibi hosalanacagim,
Içim urperse de yalnızlığın karanlığından
Kalbimden başlayıp tüm vucudumla isinacagim.
Elimde yok rengarenk gökkuşağını çizeceğim boyalarim.
Cıvıl cıvıl çocukların oynadığı parkları çimleri .
Ağacı yeşil, göğü maviye, seni kendimle aynı renge boyayim
Yalnızım hic olmadigim kadar yalnızım.
Ve garip olan yalnızlığın rengini bilmiyorum ben.
Dogrusu bilsem de çizmek istemem.
40 yaşımda bir ağustos ayının son gününde
Bekliyorum hala saçlarımı okşayacak sevgi dolu bir çift eli
Saçlarını kalbimle okşayacağım sevgilimi
Kucağıma yığsın hayattaki bütün güzel renkleri
Ve bir gün olsa da yaşayacağım:
Çizeyim istiyorum ömrümün ikinci baharini kelebekler gibi