Kelebek Düşüşleri Şiiri - Ayşe Uçar

saçların rüzgâr püskülü
kaşların iki dağa uzanan ırmak
bakışların yorgun patikalara tırmanan çiğdem
dokunmasın hiçbir gulyabani yüreğine
uçur kartal kanatlarını göğün al pençelerine
indir kara bulutların şahını yeryüzüne
varsın y a r ı l s ı n yer gök
boylasın yedi kat yerin dibini
uluyan çakal sürüleri...

oy narinim!
oy! aslan yelelim, keklik duruşlum
kıyamet yakındır ateş susamışken tene
korku kucak açtığında satılık ruhlara...

karanlık yüzlerinde...
durmasın ö l ü m çiçekleri fışkırsın
heyhat! bir avuç tortu bir avuç küldür
kötüden geriye kalan...
toprağın kabul etmediği ağacın tiksindiği...

dili sabırlım
alnı güneşlim...
yüzü güleçlim, toprak kokulum
yürek dayanır mı sanırsın alev kesiği acılara
büyür de büyür yangın...y a n g ı n l a r
tutuşur zaman çürür saatler...
kızgın çöllerde uçuşurken dilsiz kelebekler
kavrulur dilim kurur bedenim

ey! nefesi kokan
ağzı akrep, dili engerek..
zulmün sağır bekçileri, ağulu kurşunlara gelesiceler
unutmayın! insancıl yanlarınızı bıraktığınız yerde çekileceksiniz
ebedi karanlığın çelikten dİreğine...

ah! hırsın aciz köleleri
şeytanın kör bacağına sarılanlar...
mahşerin yırtılan perdesinden düşeceksiniz dikenli tellere
kanayan göz çukurlarınıza kusan kurtçuklara yalvaracaksınız
yıkılırken tek tek utanç duvarlarınız

ah! kunduz gözlü gece
ah! çoban çiçekleri, ateş böcekleri, içime fışkıran kederin tiz sesi
üstüme yükselen sular, üzerime yürüyen dağlar
kulaklarımı yırtan efsunlu çığlık...

mayıs kelebeği kanadından düşen bahar
içimin kıyılarını titreten hüzün
elimin kirini yıkayan serçe, yüzüme gülen gelincik
aklımın ikircikli yanı...dinmeyen sızımı çoğaltan fanus...

yeter!
yeter artık! ...
kırılırken sabrın zincirleri,çekilin ayak altından
yoksa intikamın kılıcı çok keskin olacak...

(20/10 /2011)