Kelebek Bahar Şiiri - Muhammed Seçkin

mavi boncukla örülmüş sıra dağlar altında
nice yiğitler yatar bilir misin ey yar
serilmiş gönlün önünde ipekten idama mahkum olanlar
bilsem de son böyle olur, kaderde yazılan kelebek bir bahar
yine sen, yine de sen vur darağacındayken son altıpatlar

bilirim nefessiz kalmayı sensizlikten ey yar
geçte olsa kurumaz mı müjdelenmiş bir çınar
yalnız ufukların ötesinde cananı tanımadan gelip geçer nice canlar
sana nice taçlar yaptım tüm uygarlıklardan arınan
saçlarını görmeden ördüm,
henüz yaşamadan seni ıssız dudaklarında öldüm
hasretinden gül döktüm, mahtem kanayan.
nerdesin, neredesin
kulağıma fısıldayan ölüm yaverim
prangalarla sarılıyım dudaklarına
gel.
gel ki bataklardayım
yalnızlık sultana yaraşır ey yar
sultanım sen mi yalnız olansın
yaktım sen kokmayan çiçek polenleri
anlamıyor kimse beni güneş kokulum
ölüme biçare derinden hasretim
gitsem mi kalsam mı söyle