Zaman zaman hüzünden bir koza örüyorum kendime,
Sevgiden, kardeşlikten, aşktan, dostluktan mahrum bu dünyaya
kapatıp gözlerimi, gömülüyorum içine.
Ördüğüm kozadan faydalananlar umurumda değil.
Ölüyorum yavaşça, sessiz sedasız,
Kimse bilmiyor öldüğümü kozamdan faydalanacaklar dışında.
Sonra bir mucize gerçekleşiyor ve yırtıp o kozayı,
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Teşekkürler...
anlamlıydı...
tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta