Zaman zaman hüzünden bir koza örüyorum kendime,
Sevgiden, kardeşlikten, aşktan, dostluktan mahrum bu dünyaya
kapatıp gözlerimi, gömülüyorum içine.
Ördüğüm kozadan faydalananlar umurumda değil.
Ölüyorum yavaşça, sessiz sedasız,
Kimse bilmiyor öldüğümü kozamdan faydalanacaklar dışında.
Sonra bir mucize gerçekleşiyor ve yırtıp o kozayı,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Teşekkürler...
anlamlıydı...
tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta