Saçlarıma bir kelebek değdi
takıldı gözlerim peşine.
O gitti ben gittim.
Dolaştık bahçeyi boydan boya.
Kelebek kanatlarını bana verdi.
Bi baktım uçuyordum ben de.
Bir köşede anam saçlarımı tarıyor.
Şu köşede bağ evimizin ocağı tütüyor.
Ninem sac çöreği yapmış
'soğutmadan yiyin' diyor.
Babam sebzeleri sulamış,toprak kokuyor.
Bir çocuk kahkahası duydum şaşırdım.
Benim geldiğim yerde hep ağlıyordu çocuklar...
Nasıl da özlemişim gülen çocukları.
Belki de o bendim,
ya da bir zamanlar çocuk olan birisi.
Demek ki, çocukluğumuzda saklıymış gülmeler.
Dolaştım uzunca çocukluk bahçemde.
Uzattım kelebeğe kanatlarını
gülümsedim minnetle.
'Aslında dedi kelebek,
var senin de kanatların
Uçabilirsin her zaman'
Düşündüm;
hatıralardı insanın kanatları.
Sakladım hepsini telaşla zihnime
bir tekini bile kaybetmeden.
Sık sık acıyınca insan yanlarım,
hatırlarım hemen kanatlarımı
16 ağustos -2013 (Anneme rahmet dileyerek)
Hümeyra GünKayıt Tarihi : 16.8.2013 12:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşamın, insan yaşamının en tatlı, en uçarı yanlarıdır çocukluğumuz, düşünüyorum şimdi acı tatlı neler yaşamışsak birer birer... ++ Başarılar...
H/antolojide okunacak neler var âh Vesairim.)
.
Elleriniz dert görmesin efendim.
10 sadece bi puan ve kesinlikle bu şiir ondan fazlası eder.
Vesselam
hatıralardı insanın kanatları.
Sakladım hepsini telaşla zihnime
bir tekini bile kaybetmeden.
Sık sık acıyınca insan yanlarım,
hatırlarım hemen kanatlarımı
Ne kadar güzeldi... Ah.. o çocukluk anılarımız. Ne kadar temiz, ne kadar masum... Kanatlar?... Kelebeğin mi?... Belki de melek kanatlarıydı o zaman kanatlarımız... Muhteşemdi Hümayera öğretmenim. O kadar akıcı ve içtendi ki. Dizelerin büyüsüne kapılıp kanatlandım adeta geçmişe...
Kutluyorum içtenlikle ve sevgimle...
Şiiri okurken ilk başlarda bir rüyadan bahsediliyor olmalı diye düşündüm. Devamını okudukça bir hayal olabilir dedim. Nihayete yaklaşınca hatıralardan kanatları takınıp masalsı bir anlatımla, özlem duyulan çocukluk günlerine, bir kelebeğin kanatlarındaki renkler cümbüşüne takılıp, renkli düne gidildiğini hissettim.
Çocuk yanımız, her zaman bizi, bizim kimliğimizi ve özlemlerimizi bütün saflığı ve çıplaklığı ile hatırlayan ve dile getiren yanımızdır.
Hep bu yanımızla yaşayabilsek… Ama hepimiz.
Hayat daha çocuk saflığında bir kahkahaya dönüşür, mutluluklarımız kelebek kanatlarındaki envai çeşit renklere bürünerek paylaşılırdı.
Acıdıkça hatırlarım insan yanlarımı
Hatırlarım hemen kanatlarımı…
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun, Hümeyra Hanım.
Her daim dostça ve sağlıcakla…
21 Ağustos 2013
Hikmet Çiftçi
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
TÜM YORUMLAR (8)