Kelama Da Küsmüşüm Şiiri - Yusuf Göral

Senin bana söyleyecek tek kelamın yoktu,
Benim ise seni anlatacak.
Belki de tek ortak noktamız buydu.
İkimizde kelamsızdık.
Sen anlatmayan, ben ise anlamayan…
Mevzu sen olunca kelimeler aciz kalıyordu.
Sen konuşmuyordun, ben ise konuşamıyordum.
Lügate bakıyorum, yazmıyordu.
Çaresizim ne yapmalıyım bilmiyorum.
Suçsuzum görüyorsun
Doğru ya sen bakmıyorsun
Ben yazıyorum sen sadece okumuyorsun…
Okusaydın belki yetecekti kelamlar
Acaba o zaman yazabilir miydim bu kadar?
Okusaydın belki yetecekti kelamlar,
Onlar sevinecekti ben hüznümle kalacaktım…
Kelamlar mahcup, ben yorgunum.
Okusaydın en azından onlar yeterli,
Belki de ben mutlu kalacaktım…
Okumadın ve okumayacaksın.
Biliyorum.
Bilmek istemiyorum.
Sen bilmiyorsun ama ben biliyorum.