Kel Kafaya Döndü Vatanım

Ormanları kestik, yaktık yok ettik
Dağı taşı kaderine terk ettik
Halt eyledik üstüne de tüy diktik
Canımdan bezmişim içim yanıyor

Tabandan geliyor garibin sesi
İnsanın olmaz mı para kesesi
Çileli ömrümün yoktur neşesi
Kahrımdan bezmişim içim yanıyor

Derdimi yazmasam çilem azacak
Gözümden düşeni kalem yazacak
Tesellim olur mu bilmem azıcık
Canımdan bezmişim içim yanıyor

Ahvali durum ibreti alemdir
Derdime derman kara kalemdir
Susmayan haykıran sivri dilimdir
Ruhumdan bezmişim canım yanıyor

Dışım harabe içim virane
Doğruyu söyleyen kime yarana
Selamım vardır beni sorana
Hayattan bezmişim canım yanıyor

Depremi ,yangını seli felaket
VATANSIZ KALIRSAK BİZİ HELAKET
Huyumuz melanet birde rehavet