Kefenli Gülüşler Şiiri - İmren Çelik

yine nemleniyor kipriklerim alaca düş'lerin koynunda..
acımasız oklar saplanan tebessümlere kanıyor,
bakışları solgun gözbebeklerim..
ardı arkasına sarhoş geceler devriliyor;
yarınlar kahreden riyakar yalnızlıklara..
artçı silkinişlerde bekleyişlerin,
kırılgan fayında yaşıyorum deprem tadında sensizlikleri
ve
kefenli gülüşlerim düşürülüyor dudaklarımdan!

sessizliğe gömülüyor şafaklar...

ölüm havasına titreyen nefeslerimde,
karşıma dikiliyor zebaniler..
gecenin sessizliğinde ayaz soluyan yüreğim;
uluyor şafağa!
gayesizliğimi aşındıran zamanların tepesinde ötüşüyor baykuşlar..
körpe gelincikler yatıyor alkanlar içindeki ışık hüzmesine..
bakire Mezopotamya'daki gelinlik kızlar sunuluyor;
piçleşmiş kollara....

kafir nutuklarda can çekişir şimdi;
nice masumiyetler
ve
ela gözlerinin cümbüşünde artık günbatmıştır...