Kefenin kurumadan sövdüler ana

KEFENİN KURUMADAN
KARDEŞİN SÖVDÜ SANA
-------------------------------
Bin türlü belalar benim başımda
Zehir varmış ekmeğimde aşımda
Karınları doyunca taş atar bana
Senin emeklerin boşmuş anam
-----------------------------------------
Ah ettikçe her an gözyaşı dökerdin
Sofrayı kurduğunda sineni çekerdin
Kardeşim deyince dizini döverdin
Kefenin kurumadan sövdüler sana
-------------------------------------------
Gece yatmazdın kapıda beklerdin
Çocuklarını bizden ayrı görmezdin
Onlar gelmeden lokma yemezdin
Kefenin kurumadan sövdüler sana
-------------------------------------------
Evladın gibi sevdin kucakladın
Sesini duysan içeride durmazdın
Sarılır hani yere yurda koymazdın
Kefenin kurumadan sövdüler sana
---------------------------------------------
Soylu koca bir evi bıraktın köyde
Onların yüzünden düştün derde
Sormadı ki benim bacım nerde
Kefenin kurumadan o sövdü sana
--------------------------------------
Halk Şairi.Cuma.Soylu.09.25.2013