Kediye... Şiiri - Demir Zengin

Sen küçük tatlı bir kedi,
Ben yanında bir sokak iti
Paldır küldür yürüyorum yolları
Sen pamuk patilerinle okşarken çimenleri 
Birer dost gibi oturduk yanyana,
İki kahır yâreni...
Teşbih de hata yok...

Sen, şeker bir iplik gibi uzanırsın geceye
Ben kahrolurum boylu boyunca 
Senin hırıl hırıl sesin toplar kelebekleri etrafa
Benim bağrışlarım duyulmaz kendime bile
Bir mercan kayalık gibi karşımdasın ve süzüyorsun beni baştan sona
Ve benden bir çıkarın yok!
İşte en tuhafıma da bu gidiyor...

Senin ve benim ortak bir yönümüz var 
Sen de yolcusun, ben de yabancıyım kır kuşlarına 
İkimizinde pembe düşlerden pek bir beklentisi yok gibi!
Sen de seviyorsun baharı ve hazanı,
Ben de...
Aynı dili konuşmasak da anlıyoruz birbirimizi...
Seni de eksiltmiş hayat, beni de...
Birbirimizi iyi tanıyoruz,
aynı şeylerden muzdarip gibiyiz...
Minik yüreğinle bana ne dertler anlatıyorsun kim bilir?
Kıvrım kıvrım dolanıyorsun etrafımda...
-Miyav miyav- 
Ben de dahilim bu acıya sen de...

Sen küçük burunlu kedi,
Akşamı seyrediyoruz birlikte
Ne sen mutlu gibisin ne de ben...
Bir rahatsızlık beliriyor, sende de bende de...
Bir insan da hayvan da olsak, sevgisiz kalamıyoruz biliyorum!
Ne söylesek nafile sonrası için...

Biraz aceleci oldu farkındayım ama
Sohbetimiz sona eriyor burada
Ve eriyor iyi niyetlerimiz...
Senin pençelerin,benim tırnaklarım batıyor ruhumuzun etlerine
Acı doluyor... 
İçlerimizde bir yangın beliriyor,görüyorum...
Benim avuçlarım kanıyor gibi,seninki de...
Uğurluyoruz birbirimizi...
Bir seni bir de yiten günü şu saatte
İkimiz de başlarımızı sallıyoruz...
Bir kış vakti hem de en alacasından,saat 18.17

Ne denir bu duruma?
Ne söylenir? 
Sen yoluna ben yoluma..
-Evli evine, köylü köyüne-
Onların, yani mesut insanların tabiriyle...

Ya biz,kadim dostum kedi?
Biz nereye?
Biz ait olduğumuz yere...
Biz ait olduğumuz yere...
Sokaklara...