Rab çocuk vermeyince kediyle avunuruz,
Yerini tutmasa da mutluluğu buluruz…
Onlar bebeklerimiz onlar çocuklarımız,
Onlar tat kaynağımız canciğer dostlarımız…
Çoğu zaman çıkarlar akşamüstü dönerler,
Bazen yavru yaparlar emzirir büyütürler…
Onlar evin fertleri yeri doldurulamaz,
Onlar Rab’bin kulları aşkları unutulmaz…
Merhamet mutlaka şart Rab’bin mahlûkatına,
Sevgi değer olmalı canlı dostlarımıza…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 13.7.2015 01:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!