Aşk özletir, bilir misin özledim seni
Kırık masanın üstünün boşluğu
Kadar kirli ve dolmayı beklerim
Kalbimin sandalyesinde yanan ciğerlerime bakan
Kediler gibi miyavlardı ruhum
Sayıklarken birikmiş olanları.
Birikenler saçıldı sonra
Parçaları dağıldı akıl çemberinin etrafına
Saçlarının her teli sallandı
Yıkamadı beni
Yıldırmadı da
Ama şüphe sarmalında tutuklu kalan
Karşına çıkmayı bekleyen bir zavallı gibi
Kurtlanmış içi doldurulamaz tazeliğinin
Ele avuca sığmayan yumuşaklığı kadar
Şefkatine bağlıyım
Kayıt Tarihi : 16.12.2020 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!