Kedi fare kardeşliği Şiiri - Necmi Dayan

benimkisi ölüm uykusu
akşam sefasına benzeyen
bir yok olma sevdası bu dünyadan
rüzgara hasret kalmayan yaprak
her nasılsa o yeşil hüzün
söz verdim kendime
kimsesizlik denizinde
üzülmeyeceğim bir daha

ışıklı bir bulvarda nağme dağıtırlarken iki genç
seninle toplamayı özledim
o yabanıl otları doldurmayı kucağımıza
sonra dans etmeyı
bombalardan ürkmüş topraklarda
çocuklarla koşmayı
insan özlemeden duramıyor işte
ölüm uykusundan vaz geçince
film en başa sarıyor

kılcal damarlarım çatlıyor artık
işaret parmağımla yürüyorum
ve bir kedi gibi dolanıyorum
ayak bileklerinin dibinde
kimsin necisin
cinsin ve rengin
vardır bir bildiğin
yine de bilmediğimsin..