Kedi - Elif'e Şiiri - Ahmet Bahçevan

Kandırdım seni -nisan bir- diye
çay yerine demlediğim kumru sesleriydi
gagasındaki çöpü düşürmeden
loş apartman ışıklığında
uğuldayan rüzgârımız dindi
aç panjurları hayatın anlamına
kitaplarda hayatın dönüşen yüzü kalsın
caddelere çıkar yaşama sevincini
kedilerin oynaması gibi yün yumağıyla
düşlerinden sağılan uçurtma havalansın

Konargöçer yaz aşkları değildi
kır çiçeği aşıladım yediveren güllere
bilinse de iyi bir baba olmadığım
söğüt kabuğundan yapılmış kavalımı
bırakacağım sana
giderek yaklaşıyor midye kayalıkları
son şiir geçilince ayrılalım
tuz-ekmek ve gelincikler hatrına
acemi ellerimi derin sular kanatsın