Kedi Ağlaması Şiiri - Enver Hamit

Bebekler mezarlığı.
Ağrısız kürtaj ameliyatı.
Tarih denen kahpenin iki sayfası.

Salhaneye dönüşen rahim,
Dallar gibi budanan el, ayaklar,
Nar gibi ezilen kafacıklar,
Pekin ördeği gibi masaya yerleştirilen organlar,
Kedilerin bebek gibi ağlamasını duyarken sanki konuştular:
‘İt, eşek olarak yaratılsaydık, keşke! ’
‘Babaların sidiğiyle dökülseydik, keşke! ’
‘Bir millet ya da sülale gibi soyumuz kurusadı, keşke! ’
‘Annemi yer yutsaydı, keşke! ’
‘Babam canından olsaydı, keşke! ’
‘ Allahım!
Kaderimden haberdarsın,
Öyleyken beni neden yarattın sen? ’

Kedi ağlamasından dehşete düşerim,
Bebeklerin ağlamasına benzeterim.
Öldürülme anındaki feryat ile
Yaradılma anındaki inlemeyi karşılaştırırım:
Ah, sesler,
Yaratıcı ve yok edici ulu sesler
Havaya dağılıp yok olacak zayıf sesler
Toprak mısınız?
Ateş misiniz?
Işık mısınız?
Bilemem...

Kediler zavallı zavallı ağlarlar,
Bebekler ağrısız öldürülürler...

Haziran, 2015\ Urumçi