Sus pustu kedi
Başının okşanması hoşuna gitmiş
Tırnakları kırılmış
İsyanları dinmişti
Onu seven, sahibini sevmişti
Kedi severdi sevilmeyi
Sevildikçe parlardı gözleri
Sonsuza dek olsun isterdi
Yanında sahibi
Kıskançtı kedi
Ama nankör değildi
Farklıydı cinsi.
Sadıktı, severdi evini
Ne yazık ki sahibi
Sözleri ile öldürdü kediyi
Kedi onu, o kediyi lanetledi
Kedi acı çekti
Kedi nefret etti
Kedi asildi, kaldıramadı
BİTTİ...
Kayıt Tarihi : 8.5.2012 05:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Hani... Başını her yere sokanlar... Fazlaca çığırtkanlar... Evine sadık kalamayıp, sokaklarda kalanlar... Onlarda mı güzel?
Mutlak sahibinin de vardır eksiği, ihmali.. Ama 'asillleri de' var.. Ne kadar hor görülseler de evini terketmeyen.. Hep sadık, hep tertemiz ve bakımlı kalabilen...
Keşke bütün kediler sevilebilse yeterince... Aranmasalar sevgiyi, ilgiyi başka yerde...
Çünkü, 'kadın gibidir' kediler.....
Temasıyla, anlatımıyla, düşündürdüğüyle güzeldi şiir.. Nalan Hanım, tebrikler Efendim.....
TÜM YORUMLAR (4)