Kederimin Psikozlarında Sobelendi Kumrul ...

siyah ya da beyaz uykusuz,sevdasız kaldığım ten renginde
sefil bir sen meşalesi açılır umutlarıma
henüz sarhoş olmadım gözyaşlarınla
henüz zamansızlığına çalınmadı karışık halim
henüz gelebilmek uğruna,uğultularım melodi olmadı
henüz zincirlerine bağlanan umutlarım susmadı
henüz gözbebeklerine imkansızlığın resmi sunulmadı
henüz sevdalarımın gölgesinde uyumadı kumruluğun
henüz yağmurların yağmadı yaramın nadaslarına
henüz rengarenk bakışlarında gözlerime mil çekmedim
henüz hasretim prangasında permalar sökmedi zelalım
mavi'yim ve asiyim dalgana
rimellerindeki ritmik retorik çözemez beni
sözlerindeki matlığın milimlerinde dilim gönlüne ilim
dilim diline dilim
buyum diyen her şeyin bilincindeyim
hayali günlerin lav ırmağındaki ışıltıyım yansık aşkına
ilk yazışmanın yaz mevsimindeyim
yalnızlığımın senden vurulduğu anın tavındayım
uçmak için aşka,bülbüle savruldu yüreğim
bir kanat çırpmak için yanı başlarına ömürce ütülendim
biraz umut varmış gibi il il döküldüm diline

sıcacık bir nefesin efes kültünde millet benim, aşk sen
erdem vardı ida bağrında sen toktun ,sarıkız aç
soğuktu hayat,dağ dağa dağlanıyordu
sonsuza kadar, kader,kederimi sıradağlarına paydaş kılıyordu
aşkın psikozlarında mitik bir özleyiş olarak kalıyorum sana zelalim