Keder-i İsyan Şiiri - Savaş Barha

Ne olacak benim
bu içimdeki derdim,
içime sığmayan kederim?

Mayın tarlasından beter
bu şehrin sınırlarını aşıp
başım alıp nereye gideyim?

Bin birinci yumrukta kırıldı elim.
Görünmeyen duvarları nasıl yıkayım?

Çağlayan bir kükrekti kalbim,
asudeydi yüreğim,
şimdi göğsüm
volkan kuyusu.

Sahil sahil dolaşan
bir rüzgârdı hayalim,
düştü semaya semaya,
şimdi yorgun ve bitap.

Küçüldü dünya,
küçüldü sevdalar.

Sevdalara
isyan bulaştırdılar.

Döktükleri gözyaşlarında
gece gündüz yıkandılar.

Gök maviydi, yer yeşil,
düş sevinçliydi, aşk sıcak.

Karardı gök, soldu yer,
kabus oldu düşler, soğudu aşk.

Acılı günlerin yarınıydı umut,
umudu da çaldılar.

Mahzenlerden kurtulup
bir barikat önünde ölmeliyim,
haksızlığa isyan eden bir aşkla.