Keçeci İsmet Şiiri - Akın Akça

Şimşek sokaktaki pastaneden az uzakta,
Tunus'taydı, ve güneş tepede.
Satamadı o gün tekini bile.
Ama renkli bağcıklardan çok sattı.
Akşama doğru
gitti evine
koydu başını yattı.
Rüyasında o tüyleri gördü.
Hepsi sanki havalandı,
uçuşuyorlardı.
Daha da yumaklaştı burgular.
Sanki hergün aynı kazağınla uyudun
kaldın.
Topaklaşan şeyler
ayrı ayrı köpük evrenler
gibi görünse de,
çevreye de yayılmak istiyor,
doldurmak
dizim dizim
az buçuk boşlukları...

Sımsıcacık oldu
uyanmadan az evvel.
Sanki ay botlarıyla yürüyüşe çıkmış
Bilkent doğu'da,
otobüs duraklarının arasında,
tutmuş karın üzerine
gece sıkı kar yağıyorken.