Düştük gurbet ellere
Gittik, gelmeyi unuttuk
Hasret kaldık bildiklere
Eşi dostu sevmeyi unuttuk
Mor sümbüllü bağlarına
Sivrisinekler gibi emdiler kanımızı
Yürümüyor arabamız her nedendir bilemedik
Kime teslim ettikse vatanımızı canımızı
Hep patladı balonlar sağlamını bulamadık
Tenceremizde su ekmeğimizde katık
Dursun bu düzen yeter yeter artık
Bir kadın gördüm sokakta
Kara çarşaflar içindeydi
Görünmüyordu yüzü gözü
Sanki efendisinin ellerinde
Zavallı bir köleydi
Yüreğime sordum ben beni;
İyilikten, sevgiden yana
Uysal bir kediye benzer yüreğim
Nerde kanadı kırık bir can görsem
Ağlar içimde meleğim
Gecenin karanlığında ayak sesinden
Gelişinden belli olur şiir
Daha ilk fasıldan ilk nağmesinden
Yürüyüşünden belli olur şiir
Yine gönlüm hasret başım dert dolu
Neyleyim beni derde salan zamanı
Her günüm karanlık her günüm kasvet dolu
Yine geldi yalan dolan zamanı
Herkes bir birin yemekte derdi kastı ne
Gezdi baştanbaşa diyar-ı âlemi
Beldeler kâşaneler gördü şair
Dolaştı bütün mülkü İslam’ı
Yanmış yıkılmış viraneler gördü şair
Hepsi de yokluk yoksulluk içinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!