Kazım Karagöz Şiirleri - Şair Kazım Karagöz

İman, salih amel, ilm, edep insana süstür,
Ne dostlarını yala, ne de düşmanı küstür.

Ecdadım cephedeyken atıyordu kahkaha,
Hala biz olanları anlamıyoruz daha...

Ecdadının omzunda yükseklere çıkılır,
Kökünden koparılan milletler tez yıkılır! ..

Çocuk, genç, ihtiyarlık, geçiyor perde perde,
Ebediyet bende dert, neler deva bu derde?

Sonlu olanı değil ebediyeti iste,
Onu kazanmaya bak dünyadaki her işte.

Doğmak, yaşamak, ölmek, her faninin kaderi,
Ebediyet yanında ne kadardır ederi?

Kadın bir bilmecedir erkek ise düz yazı,
Düz yazıda bilmeceler de oluyor bazı.

Gelin demiş sındı yok, sındı nerdeki ana?
Dur namaza durayım demiş söylerim sana!

Düşmek de vardır, olsun, yanmam da düştüğüme,
Yandığım bu düşmemin girmesi hep düşüme...

Aklına gelir mi hiç? Ne olacak en sonda?
Çukurun nerde düşün otururken balkonda!