Hayatın İçinden 19 - Kazanmak Kazanmak

Genç kız kaybettiği bir yarışma sonrasında “ Kaybetmekten nefret ediyorum. Her zaman kazanmam gerekiyor” dedi ve ellerini yüzüne kapatıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Bir yarışma programındaki yarışmacılardan birisiydi bu kız.

İlk anda genç kızın bu azmini takdirle karşıladım ama sonra böyle düşünüyor olmasının sakıncaları karşısında kızcağızın bu haline üzülmeden edemedim ve “Bu kızın böyle düşünmesine sebep olanlar ona çok yazık etmişler,” diye geçirdim içimden.

Evet, her kes kazanmayı ister, kaybetmek üzüntü vericidir ama bir yarışa girmişse insan kaybetmenin de kazanmak kadar ihtimal dâhilinde olduğunu, kaybettiğinde her şeyin yitip gitmediğini bilmesi gerekir.

Aksi takdirde ne olursa olsun kazanmak ve asla kaybetmemek mantığıyla hareket etmek rekabeti düşmanlığa dönüştürür.

Rakipler yarışma bittiğinde birbirlerini tebrik eder yolarına giderler.

Oysa “Ne olursa olsun mutlaka hep ben kazanmalıyım,” mantığıyla hareket eden biri kendisiyle yarışa girdiği kişiyi rakip değil düşman beller. Düşmanla yarışılmaz savaşılır. Savaşın temel mantığıysa düşmanı yok etmektir.

Hep kazanmalıyım,” düşüncesi ve hırsıyla hareket etmek hayatı çekilmez bir işkence haline getirir.

Hâlbuki hayat ciddiye alınacak kadar değerli bir şey değildir. Çünkü ne kadar çok kazanırsa kazansın insan “vakit tamam,” dendiğinde görecektir ki bu dünyaya dair kazandığı hiçbir şey yoktur. 16.11.2015