Bizler alışkınızya sevda demeye,
Her yürekte aynı türkü var sandık.
Bütün hürmetimiz sevda çekmeye,
Her yüreğe girdik bazan aldandık.
Aşk yoksa nedir ki? İnsan yüreği,
Aşk dolu yürekte varlık gereği.
Bütün bir zaman da insan merağı,
Aşk''a meftun dedik, öyle inandık.
Öyle veya böyle ömür geçme de,
Hayat anbarından insan seçme de.
Ecel şerbetini canlar içme de,
Biz aşk şerbetini içtik de kandık.
Çaresizdir gönül uzak sa aşk''a,
Yaşam ben de başka, onda bambaşka.
Sevda da bir parça yansay dı keşke,
Çünkü bizler aşkla birlikte yandık.
Sevgide zayıfsak, lazım danışman,
Sevdasız bir yürek içerde düşman.
Böyle geçen hayat koca bir pişman,
Durmuşoğlum sevdik, bizler kazandık.
Kayıt Tarihi : 26.4.2011 08:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Durmuş 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/26/kazanmak-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!