KaZaNcI BeDiH Şiiri - Sinan Karakaş

Urfanın içinde,bir insan vardı,
Tevazu sahibi,kamil bir candı,
Gazeller türküler,onun dilinde,
Bütün insanlığa,elbet adandı.

Cümbüşler rakseder,elinde onun,
Dinlerken inletir,elbette kanun,
Soyadı yolukdu,adı da Bedih,
Aşığıydı elbet,o hak yolunun.

Sallardı çekici,bilirdi sesi,
İsyanı olmadı,vardı çilesi,
Lakabı kazancı,Urfanın piri,
Garip bir şekilde,bitti nefesi.

Urfada bir aşık,kazancı bedih,
Hayırla anacak,elbette tarih,
Kulaklar mahsun,gözler hüzünlü,
Çıkan kelimeler olurdu fesih.