Kaz Dağlarının T ü r k ü s ü

Ağlamaklı şimdi Zeus’un sevdalı yurdu
Yine hüzün döküyor Hasan Boğuldu
Mırıldıyor dilince mazinin o hazin ezgisini
Kırıyor garip gönlümün şirazesini

Oturduğumuz taşın üstünde yaslı hatıralar
Rüzgâr yorgun omzuma dökülmüş saçların
Garip bir suskudasın uzuyor efkârın yine
Ak düşüyor saçlarımın zeytinkarası rengine

Sen ki şu hoyrat gönlümde kıyılmaz mihenktin
Süzgün benzime can veren isimsiz bir renktin
Acı öter bülbüller güz kokulu bahçemde
Şikayetçiyim senden beyaz dilekçemde