Şu kaysı ağacı yok mu,
Her gün,
Güneş üstüne doğar,
Kuşlar dalına konar,
Yaprakları tek tek koparıp,
Tırtılla birlikte,
Kağıt gibi yırtar.
O gene kendi halinde,
Karıncalar gölgesinde,
Kaysılar ikram eder.
Esas pastayı,
İnsanoğlu yer.
Lakin,
Nankördür insanoğlu.
Meyvesini yer,
İşi bitince,
Yakmak için keser,
Bu devran böyle döner…
Hasan Arpacı,1990,Ortalıca,Tosya
Kayıt Tarihi : 13.11.2023 09:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!