Kaynanamın Kızı Şiiri - Resul Karakullukçu

Çektirdin bana çok çile
Kurbanım o tatlı dile
Kapınıza beni köle
Ettin kaynanamın kızı

Düştüm bir defa bu derde
Ahım kalmaz kara yerde
Gel şu halimi bir gör de
Çek git kaynanamın kızı

Sana adadım bu canı
Çok kızdırıyorsun beni
Vallah terk ederim seni
Dedin kaynanamın kızı

Seni görmüşüm düşümde
Şubatın yirmi beşinde
Bana fırının başında
Çattın kaynanamın kızı

Gökyüzünde uçar serçe
Kalbim oldu parça parça
Emmim gilde bana fırça
Attın kaynanamın kızı

Böyle derin aşka dalma
Beni dertten derde salma
Bir daha yanıma gelme
Dedin kaynanamın kızı

Sordum kız bana ne dersin
Ah dedin abim bir görsün
O zaman fırçayı yersin
Dedin kaynanamın kızı

Böyle merhameti neyle
Adam sevdiğine böyle
Çile çektirirmi söyle
Dedin kaynanamın kızı

Deli ettin sen Resul’u
Gözü görmez oldu yolu
Bir bardağı zehir dolu
Sundun kaynanamın kızı