Şu perişan hallerimden usandım
Kader bana zehir sunmuş su sandım
İnan bana çatlardım taş olsaydım
Kaynamaya kara kazan dayanır
Acılardan ödül aldım taçlandım
Her seferde suçsuz yere suçlandım
Düşe kalka ben bu yolda güçlendim
Düşme yoksa düşenleri kim tanır
Bazan oldu cahil ile eşlendim
Erenlerin dergahında haşlandım
Saçlarıma karlar yağdı yaşlandım
Gönül sayfam karalara boyanır
Yıllar yılı ayrılığa alıştım
Bir senede yedi hasret bölüştüm
Damla oldum çağlayana karıştım
Efsanede kaderinden utanır
Kayıt Tarihi : 2.2.2020 12:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kader bana
Ya insan?
Şiir de "o insanı", içi kararmış olanlardan yakınıyor...
Güzeldi yine..
Tebrikler Necla Hanım..
TÜM YORUMLAR (3)