Gelip geçtin öylece, sanki bir rüzgar,
Umursamadın hiç, ne keder ne bahar.
Her adımın sanki boş, bir heves kadar,
Bense seni gerçek sandım, aldanışınla.
Senin için her şey, bir gün biter diye,
Ne bir anlam yükledin, ne de bir hediye.
Sanki herkes unutulur, tek bir nefesle,
Oysa kalpte açılan yaralar derinde.
Bir adım atsaydın, belki başka olurdu,
Ama sen hep kaçtın, kendi yolunda durdun.
Her şey geçici, dedin ya, korkularla dolu,
Şimdi yolun sonunda, kime kayboldun?
Şimdi ben mi geçici, yoksa sen mi kalansın?
Bir yalanla yürüdün, şimdi nerede duransın?
Zaman geçti, dönsen de bulamazsın,
Bir gün sen de kayıp olacaksın.
Kayıt Tarihi : 14.9.2024 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geride hiçbir iz bırakmayan ve her şeyi geçici olarak gören birine karşı yaşanan derin bir yüzleşmenin ifadesi... Belki de her şeyin gelip geçici olduğu bir dünyada, en zor olan, birinin gerçekten var olduğuna inanmak. Ama bazen geride kalan izler öyle kolay silinmez. Bu şiir, o izleri göremeyen birine dair bir anlatı. Sözcükler yavaşça bir kapanışa doğru akar, tıpkı kendini kaybeden birinin geride bıraktığı sessizlik gibi. Belki de bir oyun, belki de sadece bir yanılsama...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!