Kayitdisi Kervankatari Şiiri - Seyfi Karaca

Kafa gidip geliyorsa
Sallanıp oynuyorsa zemin oynuyor kapı eşik ve çarşı bazar
Sallantısı dinmeyen zikzak yollarda üstten aşağı akan sim gibi
Dünya muhtaç devran zelzele insan bozuk çarka merak saran muhbir
Köprünün ardında tünel öncesi son çıkışmış bilsek de kim neyin nesiydi
Kabuğunu kıran düzlem üstünden gergin fay kırığı
susmayan sirense
Kalkacaksın ziyarete zor ve mümkünsüz semtini geçerken uğranılan misafirliğin
Hele de tüm sahteliğini yüzüne vuran renksiz biçimsiz soğuk duvar gibiyse insan
Yanlış yerdir gösteren saat birbiri içinde gizli saklı kayıp aynalar
Git git hiç bitmemeye ille çek beni çığlık ve çınlayışlarının
Çırpınarak yöresi bucağı yalnızlık yerinden yarası sızladıkça
Parçalı bulutlar göğsünde yağmur kuşları gibi
Bahar sevincine poyraz değilse hiç bir yerdir cadde sokak ve insan
Bakmaya doy,
Katar kervanda öyle kal bozma kıyafeti kafileyi
Kal et göz kırp kol dola sev beni ille dese de
Nafile mahledir kurak işmar fotoğraftaki çorak güzellik..

Nisan / 21