Kayışı Koptu Şiiri - Derya Avşar

İz bıraktığınız hiç bir yol
Ayak seslerinizi unutmaz.
Güvensizlik, insanın ellerinden
Çaresizlikten başka
Hiçbir şey bırakamıyor
Soframıza ölüm sundular
Ve bizim karnimiz hep tok
Hayatla bağımızı kopardılar
Kayışı koptu yaşamın
..... Kara bir güne gömdüler bizi
Bir gün bile yasamaya
Hak tanımadılar
Dilimizden, dinimizden vurdular
Penceredeki gülümüzü,
Soframızdaki ekmeğimizi
Kafesteki kuşumuzu
Beşikteki bebeğimizi vurdular
Kim bilir belki de yaşadığımız
Acılarla güçleneceğiz
Ve belki de bir daha
Asla iyi olamayacağız
Bir köprü düşünün
Ve o köprü ikiye bölünüyor
Siz o köprünün çöken
Tarafıyla beraber düşüyorsunuz
İnsan tek bir kere ölebilir
Bir daha asla ölemez.

Tarih:2016