Kayısı Çiçekleri Şiiri - Canan Özanaç

Bişeyi far ettim biraz önce..
Balkonumda oturmuş çayımı yudumlarken etrafa bakındım öyle, sessiz ıssız ve derinden.
Hafifden esen rüzgarın hışırtısıyla selam veriyorlardı sanki kayısı dalları.
Fark ettim ki; en çok kayısı çiçeklerini yakıştırıyorum bahara. Bir gelin gibi süslüyorlar aylardır kuru kalmış dalları.
Sevgiliye kavuşma hayali kuran bir genç kız gibi süslüyorlar her yanı.
Beyaz bir duvak sanki.
Öyle güzel, öyle umut dolu el sallıyor ki balkonuma..
Cevap vermek geliyor içimden o dallara.
Size de selam diye...
Sonra garip düşünceler salıyor içime;
En ufak bi zorlukta kahrediyoruz hayata, bazen isyan ediyoruz belki.
Ama koskoca bir kışı çıplak ve kupkuru geçiren şu ağaçlar,
O güzelim kayısı ağaçları nasılda dans ediyolar beyazlara bürünürken.
Ve nasıl sabırla bekliyorlar baharları, yazları.
Ya biz? ? ? ? ?
Rabbim, sen ne büyüksün, cansıza can veriyorsun.
Bize ne oluyorda küçücük bir kuyuda imdat derken, asla çıkamayacağımızı sanıyoruz..
Yeter ki, umudu, sevgiyi nerde bulabileceğimizi bilelim....