Kayıplar Ülkesi Şiiri - Veysel Otunç

1

Ah ne fırtınaydı
Eylül kuşları giderken
Toprak suskundu
Çiçekler solgun
Söğütler çıplak bir kadındı
Sevgilim
Sarıldı bana ağlayarak
Nerde oğlum kızım
Nerde yoldaşlarım
Sorma (!)
Burası kayıplar ülkesi
Dara düşünce iktidar
Bulutlanır gözleri
Ah ne fırtınaydı
Eylül kuşları giderken
Seninle ilk karşılaşmadı
o dağ evinde
yağmur yağıyordu
ve köylerden silah sesleri geliyordu
sen partizanın başında
ben kapıda tetikte
direnerek ölmeyi bekliyorduk
kayıplar ülkesinde
ölüme sessiz kalanlar da ölüyordu