Kayıp Mevsim Şiiri - Figen Güler

Her umut dondu, yollar kapandı,
Sonunda yankısı hep bana dayandı.
Her gün dedim ki: “Ben haklıydım yine.”
Ama zafer değil, acı düştü dilime.

Bir kayıp mevsim döndü içimde;
Çiçek açmadı, yaprak düşmedi bile.
Ne bahar getirdi ne kış bitti bende;
Takvimler sustu, zaman eridi kalbimde.

Güvendiğim dağlar dilsiz kaldılar,
Üstü kar, altı buz yollar kapandılar.
Bir fener yandı yolumu göstermedi,
Işığı karanlığımı gidermeye yetmedi.

Köklerim sığamadı ne yazık yerime,
Büyümek zor geldi benim bedenime.
Yorgun adımlarım şimdi taşlara değer,
Güvenmek en büyük yangınmış meğer.

Dönüp duran o kapalı renkli çember,
Kayıp mevsimde saklandı artık her yer.
Her biri hatıra, her biri buruk bir sitem;
Elimde kocaman boşluk, kalmadı çarem.