Kayıp Firar Şiiri - Kardelen Yetiş

Kayıp firarların pençesinde
Usulca ve ürkek,
Sağanak bir çaresizliğin altında
Şemsiyesiz kalmış gibiyim.
Sadece uzaktan izletiyor kendini
Ressamın çizdiği bu son resim.
Hem korkutuyor bu bilinmezlik,
Ve beraberinde taşıdığı anlamsızlık.
Hem de bunca uzakken tanımazmış gibi yüreğimi,
Ne tezattır ki;
Hemen yanı başındadır koluna girmiş bu yakınlık.
Toplayıp yanımda götürdüğüm
Yalnızca bavulummuş,yalnızca madde.
Yanıtları,çözümleri,son gülümseyişimi,
Bitmek bilmez enerjimi ve yaşama sevincimi
Bırakmışım geride.
Gönül anladı ki yalnız bu yüzden,
Bu firar çıktı çığırından.
Hatta adını verdi bana
Ben seyyah oldum,
O bir deli yürek
Pire için yorgan yakanından.
Yine de ayak izlerini
Gönlümde görünür yerlere bırakıyorum,
Uzun da olsa bu yolculuk
Veda değil adı,döneceğim kendime
Biliyorum.