Davetsiz çağrı Şiiri - Kardelen Yetiş

intikamdı desem,
belliydi
yerini yurdunu bilmiyordun içimde
çarpıyordun duvarlarıma,duyardın sesini.
davetsiz çağrıydı desem
söyle bana,
soluğumu tutmuş beklerken kapılar ardında,
gölgen,kalbimin attığı yerde miydi?
nereden bilecektim
son kırılmışlık,son aldanmışlıkta yitirdim ismini.
ihanetti
ne dersen de...
inkar etsen de.
gözlerini gözlerimde bırakıp da
çekip gitmek denizler ötesinde,
hayallerimi,
yıkılmaya yüz tutmuş bir iskeleye bağlamak
başka ne olur söyle?
yaşama karşı o duruş
o afili başkaldırışların,
ne anlamı kaldı,
beni benden kıskanışlarının.
----
ya sen davet etmedin
ya da ben hiç bilmedim.