kayıp düş Pandora Şiiri - Pınar Karasakal

kayıp düş Pandora…
uyuyana kadar yanı başımda…
her gece benle bir başına…
kimse bilmez ne düşündüğümü, nerde ölümü gördüğümü…
artık anlasana…
bana hem zehirsin, hem şifa…

kayıp düş Pandora…
beni kırma sakın, yalvarırım kırma…
hiç bir şey gerçek olmasa da…
anlasana sana neden böylesine bağlandığımı…
sev beni demedim…sadece yalnız bırakma…
yalnızlığa alıştığımı sanma…

kayıp düş Pandora…
bir gün düşer düşlerimden de perdeler…
hayat biter, ölüm sinsice hayatımı seyreder…
ve bana suallerle başa çıkmam gerektiğini söyler..
titriyorum Pandora…
bana kendi varlığımı anımsat….yeter…

kayıp düş Pandora…
şiirlerde, öykülerde, cümlelerde…ve en son noktada…
inatlaşıyorsun yoklukla…var olma uğruna…
kılıç kuşanıyorsun kanayan yüreğimin her damlasına…
oysa baksana…
ürkek gözlerimden akmayan yaşlara…

kayıp düş Pandora…
ben sefil, arsız bir dilenci…
ellerime tutuşturduğun ekmeği…
kutsamak isterim ki…
onunla tenim değil ruhum doysun…
aç yüreğim ömür boyu bunla kanaat eder mi…

kayıp düş Pandora…
hadi söz ver bana…
benim gibi kimseye tutulmayacağına…
söz ver de sadece…
benim sevebileceğimi inandırayım bu kağıtlara…
Pandora kayıp düşlere sığınsa da…