Kayıp Aşk Şiiri - Güven Tekin

Bir gün,reddettiğini kaybedince anlayacaksın.
Güneşin doğuşu,gibiydi biliyordum,benden kaçtığını.
Bilemezdim sana alıştığımı.
Güneşde doğudan doğup,batıdan batıyodu.

Ve ülkeler ardından giderdi.
Karanlıklar,içinde kalanlar güneşin değerini anladı.
Ama geç olmuştu,hepsi karanlıkta kalmıştı.
Anladı ve gecenin sessizliğine gömüldü.

Ay ışığı vardı,ufak bir umut oldu.
Ama yetmedi,ülkesini aydınlatmaya.
Sevmekde böyle bir şeydi.
Bazen,çabalarsın olmayınca vazgeçersin.

Vazgeçtiğin için,sen karanlıkta kalmazsın.
Seni kaybeden,karanlıkta kalır,kaybedince anlar.
Bazı aşklar,yaşanır ve kaybolup unutulur,şiirler gibi.
Ne ülke geceye söyler,ne güneş ülkeye.

Zamanında yaşanmayan şeylere,
Keşke, demenin faydası olmadığı gibi.
Hiçbir şey ertelenmez,aşk gibi sevgi gibi.
Sevelim, sevilelim karanlıkta kalmamak,keşke dememek için.