Kayıp Arama Bürosu Şiiri - Muammer Erturan

Çok ararsın bu günleri
derlerdi de
kırılırdım gülmekten...
Çocukluk mevsimiydi mevsim
çok şeyler beklediğim günler yani
'büyümekten'...
İ'sinden haberim yok ya henüz
ihanetin, ibneliğin...

Çok ararsın bu günleri
hey gidi gençlik hey! ..
Dediklerinde
gülüp geçtim gene...
Cephaneliğe dönmüşken
ülken ve dünya
çocuklar bile öldürülüyorken
kirli savaşlarda
ve isyan sesleri yükseliyorken
fabrikalarda
tarlalarda
meydanlarda
sömürüye ve savaşa karşı
ve zoruna gidiyorken
postal kakofonisiyle uyanmalar
hesap sorar adamdan
o deli kan
katılmazsan kavgaya...

Çok ararsın bu günleri
elin ayağın tutuyorken henüz...
Demezler mi hâlâ...
El insaf! ..
Yarım asra çeyrek kala
hâlâ aynı hikâye...
İşin kötüsü gülemiyorum da artık
anlatamıyorum da,
Kayıp Arama Bürosu
olmadığımı
ve olmayacağimı asla...

('97)