Kayıp Anneler, Kayıp Çocuklar

Gülen gözlerinle sen,
Alev almış bir sokak olunca
Umarsız tedirginliklerle hoş geldin dedik,
Yangınlardan kaçırdığın çehrene…

Gülümsemelerinin ardına sakladığın,
Koşar adım gizlediğin;
Onarılmaz acıların
Bulutunu kaybetmiş, bir yağmur tanesiydi…

Hayatı anlamaya çalıştığında sen
Yüreğinin feryatları annelerle çınlıyordu
Ve yirmili yaşların,
Annelere yollanmış bir, elveda…

Geriye kalan, vatansever sözcükler
Geriye kalan,
Tutsak edilmiş diller, heceler…

Biliyorum, sözcükleri çalınmış kız
Hüzünlerin doruğunda bir ırmaksın sen
Ne kadar kapılsan da hayat deryasına
Yine sensin; rüzgar eken, fırtına biçen…

Ve bir umut terk edince kapını
Hemen kapılma düş kırgınlıklarının şehrine
Açık tut kapını
Yarınların tebessüm seherine…

Düşün, yarınları çalınan kız
Bir düşün;
Sana benzeyen sayısız yüzleri
Gelmeyen sabahlarda, gecede tutsak evleri
Sonra savaşları düşün;
Gözleri önünde annelerini kaybeden çocukları,
Babaları vurulan çocukları,
İşkence edilen, aç bırakılan,
Tecavüz edilen çocukları…

Kimbilir acıyı sıralamak ne de kolay,
Onca unutulan basit mutluluklar arasından
Ve senin çocuksu gülüşlerin;
Öğrenci evimizin dostluk türküsü…

Kiralanmış bakışlarınla sen,
Dalgasız bir deniz olunca
Yakamozlardan manzara çaldık
Devrimci yüreğimize…

İçinde biriken acıların
Hesabına yetişemezken sayısal veriler,
Sözel aldanışlarla geçiştirirdin
Umarsız gerçekleri…

Ve anneler hoşça kal dediğinde sana
Üstelik alışmamışken yirmili yaşa
Nehirler akmasa ne olur sanki,
Yıldızlar parlamasa…
Güneş doğmasa…

Düşün çocukluğu olmayan kız
Bir düşün;
Açlıktan ölen anneleri,
Yavrularını yitiren anneleri
Türkçe bilmeyen,
Sürgün edilen,
Dilleri yasaklanan anneleri…

Kayıptı çocukları
Vatanları, evleri...
düş görme sevdasına gittiler,
yalın ayak sesszice bittiler...