Kayıp Şiiri - Serdar Yıldız

Geçen seni sordular,
ne diyeceğimi bilemeden öldü kuşlar.
Çünkü var olamamıştın daha yanımda.
Yas tutacaktı elbet yüreğim.
Belki kan tutacaktı.

Beklemek diye bildiğim ne varsa
günlük gazetelerdeki köşe yazılarına konu oldu.
Tanıdığım ve tanımadığım tüm yazarlar anasını ağlattı.
Harcamak değil miydi zamanı?
Bitti işte baharı.

Saklamaksa tüm gençliği bir çift yürekte,
yaşatmalıydı yaslı aşkı.
Seni
bana sordular geçen,
tutamadan kaçtı yaşlar gözümden.

Sen diye söylenen ne varsa doldu taştı yüreğim.
Kar kapladı geçtiğim ve henüz geçmediğim bütün yolları.
Oysa
dağlarını sarıp sarmalamıştı çoktan.
Kahrolmuştu çoktan ezberimdeki sessiz ve çocuksu sorular.

Geçen seni sordular,
affet beni bilemedim.
Yutkunamadan soldu güller.
Titreyiverdi nihayet ellerim.
Belki bir daha hiç tutamayacaktı...

Anlayamadığım geçmişimdi;
kayboldun dedim.
Kayboldu sihiri, sevgisi...
Üfleyemeden söndü mumlar bildiğim;
kaybettim diyebildim!