Hergün biraz daha uzaklaşıyorsun benden
Bir kayığın içinde okyanusa süzülüyorsun
Yüzünde garip bir huzur ifadesi
Anlıyorum ki herşey senin istediğin gibi
Hergün biraz daha uzaklaşıyorsun benden
Seni göndermek ne kadar zor bilemezsin
Ellerini bırakmak kalbimi paramparça ediyor
Sen gidiyorsun huzurla, ben yığılıp kalıyorum kıyıda.
Hergün biraz daha uzaklaşıyorsun benden
Sen süzülürken mavi okyanusta
Ben dönüp içime bakıyorum korkuyla
Beni acıya boğan kalbim düşmanımmış gibi
Hergün biraz daha uzaklaşıyorsun benden
Sen giderken ben biraz daha yuvarlanıyorum içimdeki boşluğa
Debelenip duruyorum o boşlukta, bitap düşünce bu çabalardan
Hissizliğin sessiz çölüne kaçıyorum...
Ne kadar zor olursa bu yolculuk o kadar iyi
Seni düşünmemi engelleyen herşey gibi…
Kayıt Tarihi : 18.7.2006 14:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rabia Elçin Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/18/kayik-okyanus-ve-yabanci.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!