Kayık Şiiri - Hülya Sevinç

Kendi kayığının sen çekmezsen küreğini,
Koymazsan ortaya hiçbir zaman yüreğini,
Yormazsan bunun için kolunu bileğini,
Herkes çoktan gitmişken, hiç yol almaz kayığın.

Düzenbaza güvenip pusula edinince,
Doğru yolda giderken rotayı terk edince,
Bir anlam veremezken herkes kaçıp gidince,
Delik deşik olunca dibe vurur kayığın.

İstemekle olmuyor güç ve emek gerekir,
Her insana güvenmek akılsızlık demektir,
İsyan etmek neye yarar her şey bir sebeptir,
Şaşırıp da kalırsın ilerlemez kayığın.

Sürebilmişsen kendi kayığını özgürce,
Yönünü de belirlemişsen dilediğince,
Fırtınaya tutulsan bile bir gün gelince,
Hiçbir şeyden korkmazsın yolundadır kayığın.