Kaydını Zülfün İder Göñül Taleb

Kaydını zülfüñ ider göñül taleb
N’iredendür aña bu sevdâ aceb

Alnuña ay dir-isem olmaz revâ
Yüzüne gün dir-isem düşmez edeb

Mûsî icâzın kılur vâzıh bu zülf
Îsî enfâsın ider zâhir bu leb

Yüzüñe kim cân u dil hayrânıdur
Ne diyeyim cüz kemâl-ı sun-ı Rab

Gözlerüñ ışkından esrimişdi cân
Dürimedin bâg u bitmedin ineb

Mihnet itdügüñ bu hasta cânuma
Sini sevmişem hemîn budur sebeb

N’ola göñlüñ Rûmı yıhılsa Ahmedî
Çün yıhıldı Şâm u Bagdâd u Haleb