Kayd-ı Hayat Şiiri - Seyit Ali Oruç

Kara sazlık kokusu genzimi dolduruyor
İnceden yağan yağmurla birlikte
Mora bulanmış noras adeta gülümsüyor
Benimle, seninle, bizimle birlikte
Uzatıp elimi dokununca rüzgâra
Cihanın muhabbeti kurutur tüm kasvetimi
Ege’sinden tut da ta Kars’ına
Neşrederim bıraktığım rüzgârla hasretimi
Nehirlerin hırçınlığında saklanan gizemli fısıltı
Evrenin sesidir dinlemeyi bilene
Tabiatı gereği çağlayarak izletir hayatı
Varoluşun resmidir izlemeyi bilene
Asiliğine bakmam kışın, bilirim sevgisi fırtınada gizlenir
Tipisi hırçındır tutunamaz bilmeyen
Ayazın ardı sıra kar altında filizlenir
Narin bir çiçektir ismi gibi kardelen
Ihlamur, karanfil ve de yelkovan
Ne hoştur kokusu iğde çiçek açınca
Unutulmaz bir kokudur halk adıyla ireyhan
Ğalat vursan dayanmaz bir kere ruha konunca
Rengârenk çiçekleriyle adeta gülümser bahar
Uçarı böcekler birini bırakıp bir diğerine konar
Name gibi dizelenir dallarda envai kuşlar
Asmalardan yaprak coşarda içinde koruklar taşar
Okşarken tenimi hafiften esen meltem
Lügat ta hangi kelime anlatabilir ki bu hissi
Mana âlemine girer de ruha olur merhem
Anlatmak ne mümkün yaşamak gerek bu hissi
Zaman, zaman bir tepeden sessizce
Karanlığa yaslanıp eşsiz şehri izlerim
İnletirim bazen de yürekten gelen bir sesle
Feryada boğar semayı, yankı, yankı sözlerim
Engin denizleri, yüce dağları
Dolaşır bütün cihanı
Akif’in kaleminden taşan, o yankı dolu sözlerim

SEYİT ALİ ORUÇ