Kayboluyor Şiiri - Doğukan Özdemir

Yaşanan her hatıra kayboluyor
Gidiyor elimizden
Mutluluğumuz, kederimiz
O çocuksu neşemiz
Yavaş ve usulca
Kayboluyor...
Farkına varamıyor insan
Kaybedince anlıyor,
Değer veriyor
Dost dediği insanların
Gözlerinin önünde çürümesini
İzleyince farkına varıyor ölümün
Artık o da biliyor fani olduğunu
Kayboluyor...
Neyi varsa yitirmiş
Sığınacak bir limanı dahi
Yok artık meskende
Üşüyor, çaresiz
Isıtmaya çalışıyor bedenini
Güçsüz, kuvvetsiz
Boyun eğecek o da
Karşı koyamayacak
Ve bir gün gelecek;
Her fani gibi
Ölümü tadacak.
Gözyaşları akacak
Ardından
Ama haberi olmayacak
Artık yanlarında değil
Bir tabutta, soğuk bedeni
Omuzlarında taşıyorlar
Yükleri ağır
Gözyaşları oluyor
Acılara teselli
Yavaş yavaş veda ediyorlar
Ölüm kokan tabuta
Acı gözlerle bakıyorlar
Akıllarından geçiyor
Yaşanmış güzel, neşeli
Günler
Ve hepsi farkında
Yaşanmış her hatıra
Gözlerinin önünde
Kayboluyor...