Kayboluşunun Gölgesinde

Bir sözüme dokunup yok oluyordun,
Ben kelimelerimin ucunda kalıyordum.
Konuşmak isterken sessizliğe gömülüyordum.
Bir yabancıya değil, sana kırılıyordum.

Günlerce gelmeni beklerken,
Saatleri avuçlarımda evirip çeviriyordum.
Bir “nasılsın?” bile dünyamı sarsıyordu,
Ama sen yok oldukça ben eksiliyordum.

Kaçışların bende karanlık kapılar açtı,
Eski kıskançlıklarım döndü, gölgem çoğaldı.
Yetersizliğimi yüzüme çarpan sen değildin,
Ben, kendime karşı en acımasız bendim aslında.

Ve anladım…
Sana değil, hislerimin gücüne yeniliyordum.
Yine de koşuyordum sana, nefesim yettikçe,
Sen her uzaklaştığında ben biraz daha yoruluyordum.