Kayboluş Şiiri - Seyrani Göl

Bir sırsın, içimde saklı olan,
Sisli bir aynada silinen uykulu bir yüz gibi,
Yavaş yavaş unutulan bir hayalsin,
Kendine bile yabancı bir gölge gibi.

Bir sözsün, dilimin ucunda suskun,
Söylense kırılır, sustukça büyür,
Ne tam geçmişte kaldın,
Ne de bugüne ait olabildin.

Bir yoldasın, dönülmeyen, bilinmeyen,
Adımların sessiz, durakların ıssız,
Gittikçe silinen izlerinle
Yalnızlığıma eşlik eden bir hatırasın.

Bir rüyasın, geceleri içime çöken,
Uyanınca bile aklımdan gitmeyen,
Karanlığa fısıldanan bir sitem gibi,
Hiç yaşanmamış ama hep can yakan.

Bir bakışsın, kalabalıkta unutulmuş,
Yüzüme değip geçen bir zaman gibi,
Ne gözümde kaldın ne avucumda,
Ama hep içimde eksik bir yanımsın.

Ve sonunda…
Bir vakit sevdaydın belki de,
Şimdi içimde yankıdan başka bir şey değilsin,
Bir zamanlar “bendim” dediğim,
Şimdi kim olduğunu bile bilmediğim bir kayboluşsun.
S.GÖL